KAMIENIOŁOM LIBAN

Ten jeden z największych w Krakowie kamieniołomów wapienia, znajdujący się u podnóża Kopca Krakusa już nie jest taki tajemniczy jak mogłoby się wydawać.
Bliskość wspomnianego kopca, a także terenu byłego obozu koncentracyjnego KL Plaszow sprawia, że gdy tylko warunki pogodowe sprzyjają, na terenie kamieniołomu można spotkać całkiem sporo ludzi.
W dodatku jest to jeden z najbardziej dzikich, poindustrialnych terenów i to niemal w centrum Krakowa!
Wiele osób wspinających się na kopiec, z jego szczytu oprócz wspaniałego widoku na miasto dostrzega właśnie kamieniołom i zapewne niejednego ciągnie żeby sprawdzić jak tam jest.

Wydobycie wapienia w tym miejscu prowadzono już od czasów średniowiecza.
Na większą skalę prawdopodobnie rozpoczęto w drugiej połowie XIX wieku, gdy Bernard Liban krakowski przedsiębiorca pochodzenia żydowskiego założył firmę zajmującą się obróbką skał wapiennych do różnych celów. Przedsiębiorstwo (później pod inną nazwą) działało aż do niemieckiej okupacji podczas II wojny światowej.
W 1942 roku niemieckie władze przejęły kamieniołom i utworzyli w nim karny obóz dla służby budowlanej (Baudienst).
Przebywało w nim około 400 więźniów, głównie narodowości Polskiej i Ukraińskiej (przez okres całej działalności obozu karnego przewinęła się dużo większa liczba).
Praca w tym obozie karnym jak nietrudno się domyślić była niezwykle ciężka i stresująca.
Na porządku dziennym było bicie, popędzanie, praca ponad siły. Więźniowie nie mogli liczyć także na godne racje żywnościowe i warunki bytowe.
W 1944 roku zapadła decyzja o likwidacji obozu, podczas której zdecydowanej większości więźniów udało się zbiec. Pozostała reszta, która nie była w stanie tego dokonać została rozstrzelana na miejscu.
To wydarzenie upamiętnia pomnik martyrologii, znajdujący się na terenie byłego kamieniołomu.
Po wojnie kamieniołom został upaństwowiony i w dalszym ciągu prowadzono eksploatację złóż.
W latach siedemdziesiątych XX wieku stara infrastruktura została zastąpiona nową, której pozostałości możemy obserwować do dnia dzisiejszego.
Wydobycie zakończono w 1986 roku i od tamtej pory kamieniołom jest opuszczony.

High life ;)

Stairway to heaven...

W 1993 roku terenem zainteresowała się ekipa reżysera Stevena Spielberga, który postanowił w kamieniołomie umieścić obóz koncentracyjny na potrzeby swojego filmu "Lista Schindlera".
Za każdym razem uczulam, że "infrastruktura obozowa", czyli słupki, zasieki, ulice wybrukowane zniszczonymi macewami NIE SĄ pozostałościami obozu koncentracyjnego, który znajdował się w sąsiedztwie kamieniołomu, a jedynie pozostawionymi elementami scenografii.
Oporni, którym nie chce się czytać a będą na miejscu, niech chociaż zwrócą uwagę na to, że macewy, z których ułożona jest droga się powtarzają.
Scenografię wykorzystał także krakowski zespół metalowy Hellias, który nakręcił w tym miejscu kilka scen do teledysku "A.D. Martyrology".

 

Słupki zasiekowe z izolatorami - pozostałość scenografii do filmu "Lista Schindlera".

Droga z macew - pozostałości scenografii do filmu "Lista Schindlera".

Na dnie kamieniołomu w kilku miejscach znajdują się zagłębienia wypełnione wodą. Niegdyś można w nich było zaobserwować pływające kolorowe rybki, chyba karpie koi lub karasie.

Jako, że wszystkie kamieniołomy są terenami niebezpiecznymi, każdy wchodzi tam na własną odpowiedzialność i należy przy tym zachować szczególną uwagę. Odradzam zbliżania się do stromych urwisk osobom z lękiem wysokości. Odradzam również wspinanie się po skałkach i elementach pozostawionych na terenie kamieniołomu (budowle grożą zawaleniem).
Zalecam zabranie odpowiedniego obuwia oraz wybranie się na spacer wraz z towarzystwem.

Kopiec Krakusa widoczny na szczycie wapiennego wzniesienia.

Te ruiny to prawdopodobnie pozostałości prochowni z czasów zaboru austriackiego.

Kamienny krąg.

Zakrzówek to nie jest ale i tak robi wrażenie.